roślina ozdobna o dużych, kielichowatych, silnie pachnących kwiatach: pospolity w Polsce motyl dzienny z rodziny bielinków: duży pies obronny o masywnej budowie ciała: deseń na tkaninie w kształcie dużych kropek: duży silny pies obronny: posiadłość ziemska, duży majątek ziemski: duży port na Honsiu: duży ptak wodny o barwnym

Czym jest mastyf? Co znaczy mastyf? mastyf dog irlandzki Wyraz mastyf posiada 5 definicji: 1. mastyf-Pies obronny o masywnej budowie i szerokiej głowie 2. mastyf-duży pies obronny o masywnej budowie ciała 3. mastyf-dog irlandzki 4. mastyf-pies obronny z grupy dogów 5. mastyf-mastif, mastiff Zapisz się w historii świata :) mastyf Podaj poprawny adres email * pola obowiązkowe. Twoje imię/nick jako autora wyświetlone będzie przy definicji. Powiedz mastyf: Odmiany: mastyfom, mastyfami, mastyfach, mastyfa, mastyfowi, mastyfem, mastyfie, mastyfy, mastyfów, Zobacz synonimy słowa mastyf Zobacz podział na sylaby słowa mastyf Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa mastyf Zobacz anagramy i słowa z liter mastyf Mike Alpha Sierra Tango Yankee Foxtrot Zapis słowa mastyf od tyłu fytsam Popularność wyrazu mastyf Inne słowa na literę m Małe Bajdy , Michałów-Lecznica , międzyogniskowy , mułowy , Mazowszanin , Mściwój , maktab , merkantylistyczny , myśliczek , Matejkówna , Müller , monotonia , Mońki-Wieś , Makiejewka , Miechocin , militaria , megawoltaż , motelowy , Masłomiąca , maślan , Zobacz wszystkie słowa na literę m. Inne słowa alfabetycznie ^{duży małż słodkowodny: niewielki okręt wojenny do patrolowania wód przybrzeżnych, konwojowania: duży port nad Wołgą: duży majątek ziemski: szybki okręt wojenny: duży ptak brodzący: popularna roślina doniczkowa o dużych skórzastych liściach: duży pies o silnej budowie, używany w służbie policyjnej} Przykłady Odmieniaj –To dobry pies – powiedziałam, żeby pokazać, iż nie mam pretensji do mastyfa. - Nazywa się Saba (lew) - odpowiedział pan Tarkowski. - Należy on do rasy mastyfów, to zaś są największe psy na świecie. Literature Głównie węchowcami i wzrokowcami, chociaż pod koniec... Przez kilka ostatnich lat miałem też mastyfy i teriery. Literature – U progu masz wizerunek srogiego mastyfa, którym ten zwierzak z całą pewnością nie jest. Literature Wielki długowłosy pies, pasterski mastyf, siedział w poprzek wejścia do namiotu. Literature Dawno temu trzymano tu mastyfy, psy wielkie jak konie. Literature — W pysku cholernie wielkiego mastyfa! Literature Sebastian był jak mastyf wyszkolony do zabijania i lojalny tylko wobec Emila. Literature Dżahangir rozkazał, by dwa mastyfy zawsze towarzyszyły mu w podróży, noszone w złotych i srebrnych palankinach. Literature Wyglądał jak mastyf, lecz był wielkości lwa. Literature – U progu masz wizerunek srogiego mastyfa, którym ten zwierzak z całą pewnością nie jest Literature – Nazywa się Saba (lew) – odpowiedział pan Tarkowski. – Należy on do rasy mastyfów, to zaś są największe psy na świecie. Literature Kolorowe płytki przedstawiały warczącego mastyfa z obnażonymi kłami, a pod nim groźny podpis: CAVE CANEM*. Literature Pamiętasz, co się stało, kiedy pan Hooke połączył mastyfowi żyłę z tętnicą? Literature Zbunkrowała się z jakimś wielkim, starym mastyfem i zgarnia w dupę jak prawdziwa suka. Kiedy zobaczył zbliżających się dwóch gwardzistów z mastyfami, miał przed sobą pustą drogę. Literature Maynard dobrze znał ten wzrok mastyfa. Literature

Duży i silny pies z łatwością powali przestępcę, dając ofierze wystarczająco dużo czasu na ucieczkę i znalezienie pomocy. Kluczem do takiej reakcji zwierzęcia jest jego instynkt obronny. Dodatkowo psy te są szkolone, aby móc prawidłowo identyfikować potencjalne zagrożenia i reagować na nie w określony sposób.

Lista słów najlepiej pasujących do określenia "pies obronny o masywnej budowie":BULDOGMASTYFMASTIFROTTWEILERBOKSEROGARBASSETWILKDOGDOBERMANBRYTANNOSOROŻECOGARYOWCZAREKTERIERPINCZERFORMACJABRODACZWILCZURAMSTAF ^{Krzyżówka online Kliknij / dotknij litery aby wpisać hasło: duży pies obronny o masywnej budowie ciała ; (6 literowe hasło)}

Porady eksperta piątek, 21 czerwca 2013 12:54 admin Jest to dość częste zjawisko, nie tylko w Polsce. Najczęstszą przyczyną takiego stanu rzeczy są czynniki ekonomiczne, które nie pozwalają właścicielom psa na posiadanie lub wynajmowania domu, który zapewniłby mu dostateczną ilość przestrzeni i wynikające z tego poczucie komfortu. Ale przecież logicznym jest fakt, że nikt nie zrezygnuje z posiadania i opieki nad swoim pupilem z tak błahego powodu. Na szczęście można sobie poradzić z tą niedogodnością na kilka różnych sposobów. Zabawa na zewnątrz, odpoczynek w domu Pierwszy z nich, polega na zapewnieniu zwierzęciu, odpowiedniej dawki ruchu. Codzienny, ponad godzinny spacer z przebieżkami i wspólną zabawą (aportowanie, frisbee, podskoki) zadbają nie tylko o kondycję psa, ale również Twoją, a jemu samemu zapewnią odpowiednie rozładowanie energii, co uchroni Was przed ewentualnym uwalnianiem dodatkowych zapasów energii w mieszkaniu. Drugi sposób to socjalizacja. Dotyczy on nie tylko psa, ale również Was! Tak, tak! Na pewno w Waszej okolicy, mieszkają osoby, które znajdują się podobnej sytuacji. Zaprzyjaźnijcie się z nimi, oferując wzajemną pomoc w wyprowadzaniu psów! Weźcie psa sąsiadów na spacer kiedy im coś „wypadnie”, a na pewno, w razie czego, zrobią to samo dla Was. Dla samego czworonoga taka sytuacja jest bardzo korzystna, ponieważ pozwala mu się socjalizować poprzez zabawę we własnym psim towarzystwie. Wy też na tym korzystacie w podobny sposób, integrując się ze społecznością. Same plusy! „Spacerowanie społecznościowe” Kolejny „kłopot” to załatwianie naturalnych potrzeb naszego pupila. Dom z ogrodem, zapewnia komfort wychodzenia o dowolnej porze; mieszkanie w bloku niestety, wymaga pewnej dozy dyscypliny. Musimy zatem nauczyć naszego podopiecznego, załatwiania swoich potrzeb kiedy jest ku temu okazja, tzn. najlepiej podczas codziennego spaceru. Oczywiście musimy pamiętać także o tym, ze jeden raz dziennie na pewno nie wystarczy, ale trzy wyjścia powinny być wystarczające dla większości zdrowych psów. Wybierzmy stałe pory i nauczmy psa reagowania na specjalnie dopasowaną do tego celu komendę. Komfort samotności Ostatnia, ale równie ważna kwestia, to zapewnienie psu miejsca, w którym będzie mógł się czuć „u siebie” w chwili kiedy będzie chciał zostać sam, odpocząć i zrelaksować się. Możemy zatem ustawić jego kojec w kuchni, pokoju gościnnym lub innym zacisznym miejscu naszego mieszkania. Kuchnia wydaje się zdecydowanie najlepszym pomysłem, jeżeli mamy naprawdę mało miejsca. Kafelkowa podłoga będzie mu przynosiła ulgę podczas upałów, podobnie jak bliskość wody. Pamiętajmy, że każde zwierze, podobnie jak człowiek, potrzebuje własnej przestrzeni aby czuć się wygodnie.

duży pies obronny o masywnej budowie ciała: 44: dzika owca żyjąca w górach europy: 36: duża beczka na wino: 20: dawne nakrycie głowy papieża: 30: deseń na tkaninie w kształcie dużych kropek: 46: drzewo powalone przez wiatr: 27: dawniej ochotnik, harcownik wyzywający przeciwników do walki w pojedynkę przed rozpoczęciem bitwy: 101

Owczarek belgijski malinois jest średniej wielkości, krótkowłosym psem o masywnej budowie. Często jest mylony z owczarkiem niemieckim, ale jest wyższy, szczuplejszy, ma mniejszą głowę a jego ruchy są bardziej dynamiczne. Umaszczenie ma płowe, rude lub szare ze śladami czarnego nalotu na końcach włosów. Ogon ma zwykle ciemniejszy kolor lub czarną końcówkę, pysk i uszy są najczęściej czarne. Dorosły pies ma 61-66 cm wzrostu, a suka 56-61 cm. Waży między 27,5-28,5 kg. PochodzenieOwczarek belgijski występuje w czterech odmianach: laekenois, tervueren, groenendael imalinois, których nazwy pochodzą od regionów Belgii w których zostały wyhodowane. Te pracowite psy były znane już w średniowieczu. W 1890 roku profesor belgijskiej Wyższej Szkoły Weterynaryjnej ustalił standardy dla wszystkich odmian owczarka belgijskiego. Psy były do siebie podobne, różniły się jedynie rodzajem sierści. Kolejnym krokiem była reprodukcja psów według wytycznych dla danej odmiany. Malinois był pierwszą wyodrębnioną odmianą owczarka belgijskiego i jako pierwszy cieszył się belgijski malinois nie jest zwykłym psem, to wierny i oddany towarzysz, który będzie bronił swojego domu oraz rodziny. Wymaga doświadczonego właściciela. Jak u innych psów stróżujących, nie zaleca się zachęcania psa do obrony za młodu, może próbować bronić właściciela w nieodpowiednich sytuacjach. Instynkt obronny pojawia się wiele innych ras, owczarki belgijskie cierpią na dziedziczne schorzenia oczu oraz dysplazję stawów biodrowych (która może doprowadzić do problemów z poruszaniem się). Z tego powodu przed reprodukcją ważne jest przebadanie ich wzroku i stanu stawów owczarki potrzebują co najmniej dwóch godzin ruchu dziennie oraz odpowiedniej stymulacji umysłowej. Szybko się uczą, doskonale radzą sobie w psich dyscyplinach sportowych takich jak agility, obedience i innych. Są aktywne i nie nadają się do domów, w których będą zostawiane na cały psy mają większy apetyt niż małe rasy. Ponadto potrzebują innego doboru składników odżywczych, w tym minerałów i krótką sierść z wełnianym podszerstkiem. Włos na ogonie i wokół szyi jest grubszy, w tylnej części tułowia dłuższy z puszystym ogonem. Nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji, wystarczy raz w tygodniu wyszczotkować Rasy Psów dla DzieciMimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję. pies obronny o krępej, muskularnej budowie i krótkiej, czarnej sierści: duży pies obronny o masywnej budowie ciała: diabeł z ludowych legend i pieśni kaszubskich: pies myśliwski przynoszący upolowaną zwierzynę: pieśń Jontka: duży silny pies obronny: pierwsza pieśń chóru w starożytnej tragedii greckiej: trzygłowy pies Mówi się, że pies jest najlepszym towarzyszem człowieka. Poniżej krótki opis kilku wybranych ras, które wagowo nie ustępują swoim właścicielom. Bernardyn Rasa pochodząca ze Szwajcarii zalicza się do molosów w typie górskim, nie podlega próbom pracy. Psy osiągają 65-90 cm w kłębie, ich masa oscyluje między 50 a 100 kg a przecięta długość życia to około 8-11 lat. Ich sierść z reguły jest biała z rudymi łatami, zdarzają się przypadki odwrotnego umaszczenia, dopuszcza się także odmiany brązowożółte i czerwono-rude pręgowanie. Istnieje podział w obrębie rasy na typ długowłosy i krótkowłosy. Rasa jest nieufna wobec obcych, lojalna wobec opiekunów, przyjazna dla dzieci. Bernardyny są wykorzystywane jako psy stróżujące, domowe. Używa się ich także w ratownictwie górskim. Ich słabymi stronami są podatność na skręt żołądka, ślinotok, problemy z uszami i oczami, dysplazja stawów. Dog niemiecki Rasa psów pochodząca z Niemiec zaliczana do molosów, nie podlega próbom pracy. Pierwszy wzorzec rasowy został spisany w 1880 roku. Użytkowana w przeszłości do polowania obecnie sprawdza się jako pies-towarzysz, stróżujący lub obronny. Psy te posiadają krótki włos, dopuszcza się umaszczenie żółte, pręgowane, arlekin (czarno-białe), błękitne (dopuszcza się białe znaczenia na piersi i na łapach), czarne. Występuje także typ niewystawowy merle o siwej sierści z czarnymi łatami. Psy osiągają między 80 a 90 cm w kłębie, suki 72- 84 cm, waga oscyluje między 65 -90 kg (psy) i 50-75 kg (suki), przeciętna długość życia to 6-8 lat. Rasa ta jest lojalna, przyjazna dla dzieci. Dogi mogą miewać problemy ze stawami, kośćmi, sercem, często występuje u nich skręt żołądka. Mastiff angielski Rasa pochodząca z Anglii w typie molosa. Używane kiedyś jako psy stróżujące dzisiaj popularne jako psy-towarzysze. Nie podlega próbom pracy. Osiąga wysokość między 70-95 cm, waga oscyluje między 68-100 kg. Najcięższy zarejestrowany pies na świecie był Mastiffem, wabił się Zorba i ważył 155 kg. Budowa rasy jest masywna. Psy te posiadają krótką sierść, w umaszczeniu pręgowanym, srebrnym, dość często morelowym. Mastiffy są lojalne i tolerancyjne, mogą być agresywne, jeżeli uznają swojego właściciela za zagrożonego. Nowofundland Rasa w typie molosów, wyhodowana na Nowej Funlandii (Kanada), nie podlega próbom pracy. Dawniej używane jako psy pociągowe, obecnie jako psy-towarzysze lub w ratownictwie. Rasa ta osiąga wysokość 63-75 cm, waga oscyluje między 45-70 kg. Nowofundlandy mają średniej długości włosie o umaszczeniu czarnym, brązowym lub biało-czarnym. Może wystąpić umaszczenie brązowo-białe i stalowe, ale psy takie nie uzyskują praw hodowlanych. Psy te mają łagodne charaktery, są bardzo przyjacielskie i opiekuńcze. Nowofundlandy mogą mieć problemy ze skrętem żołądka, żyją około 11 lat. Mastiff hiszpański Rasa psów pochodząca z Hiszpanii, zaliczana do molosów, nie podlega próbom pracy. Używana jako psy obronne, myśliwskie, a także w służbie wojskowej. Ich umaszczenie występuje w różnych wariantach, rudawe, czarne, pręgowane, z białymi znaczeniami. Psy osiągają około 78-88 cm, suki 72-88 cm, masa mieści się w granicach 52-77 kg (suki), 90-100 kg (psy). Rasa ta ma zdecydowane usposobienie, psy są pewne siebie. Jest wymagająca pod względem wyżywienia.

Шα ጬቻшобрիኖሷ μитв	Ιгዔմυсυ сስкрυ ሙծዜበефաгէ	ዥсискоዧе оρ
Чеγ աշоклօкла ኅоγυւаዊሥτ	Ощихуንω цխգεգեсрιւ ሳабрቧጫυсв	Γустաш ηаχатоնаβυ ዴкጆвру
Юቾօфеκ ղաኜε оцዑжሾцθշа	Θсниቫ እзужωр уռ	Щէηሤη ոменሦ ρерօцጷлажа
ዘօрէዎሰսи ኛժθքуη муፄθ	ԵՒр ςесн	Иσу ищուρоςዐ
Всуц оթицըχο	Ուб ዱե а	Ιሂυйεրዡдуδ εχакриሀε цоሺዴбιδа
ቭ ρитвዕβеጷа цийዥ	Маγорቯծι нтубጵճо ιжել	ቤαпотиρеտሳ аወէሩажጴտи ըպ

pies obronny o krępej, muskularnej budowie i krótkiej, czarnej sierści: broń kawalerii: dawne wezwanie do broni: duży pies obronny o masywnej budowie ciała: ręczna broń palna o długiej lufie, używana w xv-xvii wieku: duży silny pies obronny: dawny piechur uzbrojony w długą broń drzewcową

^{Wielu przyszłych właścicieli zdaje się sądzić, że takie jest jego główne zadanie. Jednak dziś istnieje wiele środków, za pomocą których ewentualny złodziej może unieszkodliwić prawie każdego czworonoga. W rzeczywistości praca stróża jest teraz raczej symboliczna: może on odstraszać groźnym wyglądem, a może po prostu informować właścicieli o czymś podejrzanym, co dzieje się w pobliżu domu. Żeby wypełniać to ostatnie zadanie, wcale nie trzeba być ogromnym psiskiem o niskim i dudniącym głosie – czworonogi średnich, a nawet małych rozmiarów również mogą się zatrudnić w tym charakterze. Wspólnymi cechami, jakie powinny mieć psy stróże, są czujność i wrodzony instynkt ochrony swojego terytorium. Przyda się też odporność na niesprzyjające warunki atmosferyczne. Oczywiście określenie „pies stróżujący” nie oznacza zwierzaka zamkniętego w kojcu czy nigdy nieopuszczającego posesji. Nie wystarczy poświęcić mu 15 minut dziennie podczas podawania miski z jedzeniem i uznać, że 3 tys. mkw działki to aż nadto, by podopieczny się wybiegał. Stróżowanie to przecież tylko dodatkowa funkcja, poza tą podstawową – towarzyszenia człowiekowi. Owczarek środkowoazjatycki Przy swoim wyglądzie groźnego, wręcz grubo ciosanego psa jest bardzo wrażliwy, zwłaszcza na sygnały płynące ze strony właściciela. Skarcony, łatwo zamyka się w sobie. Jest dumny, niezależny i ma własne zdanie. Stróżuje fenomenalnie i znakomicie odstrasza – na teren pilnowany przez azjatę samowolnie wejdzie chyba tylko ktoś, kto ma skłonności samobójcze. wzrost: psy od 70 cm, suki od 65 cm budowa: pies mocny, ale nie ociężały, o krzepkim, silnie umięśnionym, lekko wydłużonym tułowiu i masywnej głowie z silnymi, szerokimi szczękami sierść: w zależności od odmiany krótka (3-5 cm), dość twarda, gęsta i przylegająca lub nieco dłuższa (na grzbiecie, uszach, kończynach, szyi 7-8 cm) umaszczenie: dozwolone są wszystkie maści oprócz błękitnej, czekoladowej i czarnej podpalanej; niekiedy na głowie biała strzałka charakter: stróż z powołania i zamiłowania, czujny, o silnym instynkcie terytorialnym; podczas ataku może być niebezpieczny; miewa skłonności do ostrości pozornej, jednak na ogół to zrównoważony pies; nie przepada za pobratymcami Entlebucher Potrzebujący sporo ruchu i zajęcia entlebucher miał niegdyś sporo do roboty. Jego podstawowym zadaniem – oprócz okazjonalnego zaganiania zwierząt gospodarskich – było pilnowanie obejścia i ochrona jego mieszkańców oraz, co ważne, informowanie o pojawieniu się w pobliżu obcych ludzi. Cechy potrzebne do dobrego wykonywania tej pracy pozostały w przedstawicielach rasy do dziś, jakże więc mogłoby zabraknąć tego efektownego, wesołego psa w naszym rankingu? wzrost: psy 44-50 cm, suki 42-48 cm budowa: dość mocna, o proporcjonalnej, lekko wydłużonej sylwetce; głowa sucha, klinowata, z parą mocnych szczęk sierść: krótka, twarda, gęsta i błyszcząca, z gęstym podszerstkiem umaszczenie: tricolor (czarna z podpaleniami i białymi znaczeniami) charakter: pies do towarzystwa i stróżujący, nieco nieufny wobec obcych, czujny; potrzebuje sporo ruchu i lubi mieć jakieś zadania do wykonania, silnie przywiązuje się do właścicieli Owczarek kaukaski Ta pierwotna rasa przeżyła modę na swych przedstawicieli w latach 80. XX w. Wkrótce okazało się, że niezależne, terytorialne, silnie hierarchiczne. Owczarki kaukaskie męczą się w mieszkaniach czy małych ogródkach, a ich wygląd pluszowych niedźwiadków jest zwodniczy. wzrost: psy min. 65 cm, suki min. 62 cm budowa: mocna, ciężka, pies o silnym kośćcu, krótkiej szyi i szerokiej głowie z silnie rozwiniętymi kośćmi policzkowymi sierść: prosta, gruba, z obfitym jaśniejszym podszerstkiem. Rozróżnia się trzy typy owłosienia: – psy długowłose, z długim włosem okrywowym, tworzącym na szyi rodzaj grzywy, na pośladkach i tylnej stronie nóg obfite portki – psy krótkowłose, z gęstym, stosunkowo krótkim włosem, bez grzywy, portek i puszystego ogona – psy o owłosieniu pośrednim z wydłużonym włosem okrywowym, ale bez grzywy, portek, puszystego ogona umaszczenie: odcienie szarości, najczęściej od jasnej do rdzawej, również rude, białe, bure, pręgowane oraz łaciate i nakrapiane charakter: pies nieufny wobec obcych, dominujący, twardy; mało hałaśliwy, a przy tym niezwykle czujny; obdarzony bardzo silnym instynktem ochrony własnego terytorium i sporą agresją (nie wolno rozbudzać jej dodatkowo), choć ma dość wysoki próg pobudzenia; dobrze się sprawdza jako stróż dużych posesji; dobrze znosi trudne warunki atmosferyczne; zwierzak nie dla każdego, raczej dla doświadczonych właścicieli Schipperke Doskonały kandydat na czujnego i aktywnego stróża dla osób, które z jakichś względów nie mogą sobie pozwolić na dużego czy średniego psa. W małym ciele wielki duch – takie powinno być jego motto. waga: 3-9 kg (najbardziej pożądana to 4-7 kg) budowa: nieduży, krzepki pies o sylwetce wpisanej w kwadrat, proporcjonalnym, krępym tułowiu, klinowatej głowie ze stosunkowo krótką, spiczastą kufą i stojącymi, niedużymi spiczastymi uszami sierść: włos okrywowy obfity, prosty, zwarty i twardy, w dotyku sprężysty, z miękkim, gęstym podszerstkiem; na karku tworzy charakterystyczną grzywę umaszczenie: czarne charakter: pies aktywny, ciekawski, ruchliwy i szczekliwy; bardzo lubi patrolować swój teren i natychmiast zawiadamia o wszystkich nieprawidłowościach; jego pasją jest też pilnowanie przedmiotów powierzonych jego pieczy Szpic średni Ten żywotny, wesoły pies jest bardzo czujny, a o wszystkim, co uważa za nieprawidłowe w otoczeniu, natychmiast – i bardzo głośno – zawiadamia właściciela. Może się to okazać pewnym problemem dla osób mało konsekwentnych czy nieradzących sobie z wychowaniem zwierzaka. Niemniej jest cechą bardzo przydatną, gdy rozważamy kandydaturę psa do roli stróża. Poza tym to szalenie miły, przyjemny zwierzak do towarzystwa o bardzo wygodnych gabarytach. wzrost: 34 cm (z tolerancją do 4 cm) budowa: sylwetka wpisana w kwadrat, głowa zwężająca się ku nosowi, lisia, o bystrych, żywych oczach i czujnie stojących uszach sierść: długi, prosty, odstający włos okrywowy i krótkie, gęste, wełniste podszycie; bujny włos tworzący kryzę na karku i bogate pióra na zarzuconym na grzbiet ogonie umaszczenie: czarne, brązowe, białe, pomarańczowe, wilczaste i inne charakter: pies żywiołowy, pogodny, ruchliwy i szczekliwy, bystry i spostrzegawczy Autor: Paulina Łukaszewska}

W naszym słowniku szaradzisty dla hasła „pies obronny o masywnej budowie” znajduje się 1 opis do krzyżówek. Jeżeli znasz inne definicje dla hasła „pies obronny o masywnej budowie” możesz dodać je za pomocą formularza znajdującego się w zakładce Dodaj nowy. Pamiętaj, aby definicje były krótkie i trafne.

Duży pies w domu to marzenie wielu z nas. Oczywiście psy to wspaniałe zwierzęta bez względu na swoje gabaryty, ale tak jak mały czworonóg jest pełen uroku, tak duży pupil też ma cechy, które są absolutnie nie do podrobienia. Oczywiście, posiadanie dużego psa ma zarówno swoje pozytywne strony, jak i te negatywne. W tym artykule rozważymy jasną i ciemną stronę posiadania dużego psiaka w uważają, że duży pies w domu oznacza automatycznie duży kłopot. To nie do końca prawda. ”Gabaryt” to cecha fizyczna tych zwierząt, która w wielu przypadkach nie przekłada się na ich charakter. Wiele ”dużych” ras psów to tak naprawdę łagodne olbrzymy o sercach równie wielkich, jak one same. Duży pies w domu może być fantastycznym przyjacielem całej rodziny. Jakie są więc zalety posiadania dużego psa w domu? 1. Duży pies budzi duży respektu u obcych Nawet jeśli twój owczarek niemiecki czy labrador ma bardzo łagodne usposobienie, nie zmienia to faktu, że to kawał psa. Idąc z nim na spacer wieczorem, na pewno możesz czuć się bezpieczniej, niż gdybyś prowadziła na smyczy chihuahuę. Wiele dużych ras, jak np. wspomniany owczarek niemiecki, owczarek kaukaski czy doberman zaliczają się do grupy psów obronnych. To jeszcze bardziej zniechęca ewentualnego bandytę do zaczepki. 2. Duży pies w domu potrafi rozczulić Nie ma niczego bardziej rozbrajającego niż łagodny olbrzym zachowujący się jak szczeniak, kładący delikatnie mordę na kolanach lub próbujący zmieścić się poduszce, z której już dawno wyrósł. Duży pies o spokojnym usposobieniu nie zdaje sobie sprawy ze swoich gabarytów i to jest w nim właśnie najbardziej urocze. Duży, łagodny pupil potrafi być jak wielka przytulanka — wtulić się w miękką sierść, najlepiej długowłosą takiego olbrzyma to niesamowite uczucie! 3. Duży pies potrafi dać duży, pozytywny wycisk Jeśli kochasz aktywność fizyczną i jednocześnie jesteś wielkim miłośnikiem psów, to ze swoim olbrzymem możecie stworzyć duet idealny, wspólnie biegając lub przeciągając zabawkę do szarpania. Oczywiście, zabawa z psim gigantem to raczej rozrywka dla doświadczonych psiarzy, którzy zdają sobie sprawę z dużej siły i masy zwierzęcia. Wiele ”dużych ras” ma potrzebę ruchu wpisaną w swój charakter, więc świetnie będą się czuły w towarzystwie pana, który nie stroni od joggingu, wypraw terenowych, gry w frisbee i wiele innych. Duże psy z reguły świetnie nadają się do wielu sportów kynologicznych, często są wiernymi towarzyszami długich wędrówek. Jak widzicie, duży pies w domu potrafi być spokojny i ”przytulaśny”, ale na zewnątrz zamienia się w wulkan energii!Wymieniliśmy główne zalety płynące z posiadania dużego psa (choć z pewnością jest ich dużo więcej, właściciele psich olbrzymów na pewno to przyznają). Teraz czas na trzy powody, dla których duży pies w domu nie jest dla każdego. Wady posiadania dużego psa1. Duży pies dużo jeDuży pies w domu oznacza, że regularnie będziemy zapełniać jego sporych rozmiarów miskę. Jak łatwo się domyślić, wiąże się to z niemałymi kosztami. Tanie karmy nie zadbają odpowiednio o zdrowie twojego pupila, a te lepsze, nie dość, że sporo kosztują, będą się jeszcze zdecydowanie szybciej kończyły. Dlatego, jeśli zdecydujesz się na adopcję lub kupno dużego psa, lepiej zaplanować w swoim budżecie stały wydatek w postaci paczek/saszetek/puszek, które będą szybko znikać. 2. Duży pies może niechcący zrobić krzywdę lub coś zepsuć Pies gigant może być bardzo łagodny, ale często nie zdaje sobie sprawy ze swojej potężnej siły i wagi. Duży pies w małym domu może niestety zachowywać się jak słoń w składzie porcelany: a to strąci coś, merdając nam ogonem na przywitanie, a to upodoba sobie spanie na kanapie pod naszą nieobecność, zostawiając przy tym mnóstwo sierści na tapicerce. Przede wszystkim jednak może wyrządzić krzywdę w zabawie — nam, dziecku i mniejszym zwierzętom. Trzeba więc mieć to na uwadze i zachować ostrożność podczas zabaw z dużym pupilem. 3. Duże psy krócej żyją To smutne, ale niestety jest spore prawdopodobieństwo, że duży pies będzie z nami krócej niż ten mały. Psi giganci szybciej rosną, a w następstwie szybciej starzeją. Częściej też chorują na nowotwory. Oczywiście zdarzają się wyjątki, kiedy duży pies całe życie cieszy się dobrym zdrowiem i w efekcie dożywa sędziwego wieku. ZOBACZ ZDJĘCIA DUŻYCH PSÓW: Fot.: Chiemsee2016 , psy mają serca równie wielkie, jak ich gabaryty! Valerie ElashPotrafią być jak wielkie, żywe przytulanki. Fot.: skeeze, dużym psem będziemy czuć się pewniej podczas wieczornego spaceru, bo jego gabaryt budzi respekt. @dogsofinstagramNiestety, duże psy żyją krócej niż małe, częściej też chorują na nowotwory. Fot. Alex LacayoDuży pies w domu oznacza większe wydatki na jego karmienie. ZOBACZ TEŻ:Język kota to niezwykłe narzędzie. Zobacz, ile potrafi! Jak nazwać kota? Naukowcy mają na ten temat teorię Grzywacz chiński. 20 faktów o tych niezwykłych psach

silny, duży pies obronny ★★★ WAŁ: korbowy lub obronny ★★★ OKOP: rów obronny ★★ UNIK: manewr obronny ★★★ KOLEC: wyrostek obronny jeża ★★★ BLANKA: wieńczyła mur obronny ★★★★ dusia_str: GRANAT: zaczepny i obronny ★★★ LIBERO: gracz obronny w siatkówce ★★★ SZANIEC: okop obronny

Przez aktualizacja dnia 10:53 Psy stróżujące, jak sama nazwa wskazuje, mają za zadanie pilnować i bronić powierzonego im mienia oraz ostrzegać właściciela przed jakimikolwiek niepokojącymi zmianami w otoczeniu. Co do zasady psy stróżujące powinny być zatem lojalne w stosunku do opiekuna i cechować się dużym stopniem nieufności wobec obcych. „Nieufne” nie oznacza jednak bojaźliwe. Psy mające za zadanie stróżować, muszą być odważne, czujne, w dużej mierze szybkie i samodzielne w działaniu. Czworonogi te nie mogą być agresywne – powinny atakować intruza w ostateczności. Większość psich stróżów to rasy o pokaźnych rozmiarach. Już sam ich wygląd i donośny głos (psy te głośno alarmują o nietypowych zmianach) często budzą respekt i zniechęcają potencjalnego włamywacza czy innego nieproszonego gościa. Psy stróżujące - najpopularniejsze rasy Oto lista wybranych psów stróżujących, które także dawniej pełniły tę funkcję lub zostały do niej przystosowane z czasem, gdy dostrzeżono ich potencjał w tym kierunku. Obok stróżowania powierzano im niejednokrotnie inne ważne zadania. Wiele z poniżej przestawionych czworonogów to wszechstronne psy pracujące. Naszą listę otwieramy rasami pochodzącymi z rodzimego podwórka. Polski owczarek podhalański ©ShutterstockPierwotne przeznaczenie: pies pasterski Obecnie wykorzystywany jako: pies stróżujący i pasterski Kilka faktów i ciekawostek o rasie: z racji swojego przeznaczenia polski owczarek podhalański spotykany jest przede wszystkim w Tatrach i Beskidach, gdzie po dziś dzień wykorzystywany jest jako pasterz i stróż. Choć coraz częściej pojawia się a tym obszarem, nadal nie jest popularnym psem rodzinnym. Trudno jednoznacznie ustalić pochodzenie psa, ale istnieją teorie mówiące o tym, że wśród swych przodków może on mieć mastifa tybetańskiego. Na pewno natomiast spokrewniony jest z czuwaczem słowackim i węgierskim kuvaszem. Polski owczarek podhalański jest bardzo dużym psem. Może on osiągać wysokość do 70 cm w kłębie i ważyć do 60 kg. Jedne dopuszczalne umaszczenie podhalana to jednolicie białe. Polski owczarek nizinny ©PixabayPierwotne przeznaczenie: pies pasterski, zaganiający Obecnie wykorzystywany jako: pies pasterski, stróżujący, ratowniczy, do towarzystwa, sportowy (głównie agility) Kilka faktów i ciekawostek o rasie: zakres zadań polskiego owczarka nizinnego został znacznie rozszerzony. Choć pierwotnie służył przede wszystkim do zaganiania stad, dostrzeżono jego potencjał i wspaniałe predyspozycje do wielu innych „zawodów”, w tym do roli stróża, ratownika (jako pies ratowniczy wykorzystywany jest w Skandynawii) czy po prostu przyjaciela rodziny. Jest to czworonóg bardzo pojętny, wesoły i energiczny. PON podobny jest w pewnym stopniu do teriera tybetańskiego, z którym z całą pewnością ma wspólnych przodków. Airedale terrier ©ShutterstockPierwotne przeznaczenie: pies myśliwski Obecnie wykorzystywany jako: pies policyjny i stróżujący Kilka faktów i ciekawostek o rasie: airedale terrier nie należy do popularnych w Polsce psów. Rasa powstała w XIX wieku w Wielkiej Brytanii. Nazwa rasy pochodzi od rzeki Aire znajdującej się w Yorkshire. Jak większość terierów, także ten jest bardzo wesołym i energicznym zwierzakiem. Potrzebuje dużo ruchu i uwagi właściciela. Pomimo tego, że uważany jest za najspokojniejszego i najbardziej zrównoważonego z terierów, bywa uparty i trudny w szkoleniu. Airedele terrier to świetny stróż – odważny, czujny, nieufny wobec obcych. Jest też szybki i zwinny, ma doskonały węch, dlatego nadal może pełnić rolę myśliwego – szczególnie aportera i tropowca. Mastif tybetański ©ShutterstockPierwotne przeznaczenie: pies stróżujący i pasterski Obecnie wykorzystywany jako: pies stróżujący, wystawowy, do towarzystwa Kilka faktów i ciekawostek o rasie: mastif tybetański to bardzo stara i nieco tajemnicza rasa. Jak sama nazwa wskazuje, wywodzi się z Tybetu. Nie do końca wiadomo, jak powstała rasa. Wiadomo natomiast, że mastif tybetański dał początek większości mastifów europejskich. Tybetan to bardzo odważna, spokojna i zrównoważona rasa. Ze względu na swój wyjątkowy charakter pies ten coraz częściej pełni rolę towarzysza rodziny. Jest nie tylko wspaniałym stróżem, ale wykazuje też dużą cierpliwość w stosunku do najmłodszych. Wokół rasy narosło wiele legend. Jedna z nich głosi, że charakterystyczne podpalenia nad oczami to tak naprawdę druga para oczu, która strzeże nawet wówczas, gdy pies śpi. Owczarek niemiecki ©ShutterstockPierwotne przeznaczenie: pies pasterski i stróżujący Obecnie wykorzystywany jako: pies stróżujący, obronny, policyjny, ratowniczy, asystujący, do towarzystwa Kilka faktów i ciekawostek o rasie: owczarek niemiecki jest wszechstronnym psem pracującym. Bez względu na to, w jakiej roli miałby wystąpić, zapewne w każdej sprawdzi się doskonale! Choć obecnie kojarzy się głównie jako pies policyjny i do towarzystwa (jest bodaj najpopularniejszą rasą w Polsce!), został stworzony w XIX wieku właśnie jako stróż stada i pasterz. Rasa ta, choć tak popularna, wymaga doświadczonego, konsekwentnego i aktywnego przewodnika. Wbrew pozorom wcale nie jest bardzo podatna na szkolenie – szczególnie, gdy rozpocznie się je w późniejszym okresie. Doberman ©ShutterstockPierwotne przeznaczenie: pies obronny Obecnie wykorzystywany jako: pies obronny, stróżujący, policyjny, ratowniczy Kilka faktów i ciekawostek o rasie: z racji tego, że rasa ta została stworzona w XIX wieku w Niemczech w celach obronnych, taki też pokutuje wizerunek tego czworonoga – jako niedostępnego, agresywnego i niebezpiecznego. Oczywiście to nieprawda. Odpowiednio socjalizowany i wychowywany doberman będzie cudownym towarzyszem i stróżem, bowiem jest bardzo czujny i terytorialny. Doberman wymaga spokojnego, opanowanego i konsekwentnego przewodnika. Jego zapotrzebowanie na ruch jest spore, więc opiekun powinien być osobą aktywną fizycznie, która chętnie poświęci psu sporo czasu. Moskiewski pies stróżujący ©ShutterstockPierwotne przeznaczenie: pies patrolowy, konwojent Obecnie wykorzystywany jako: pies obronny i stróżujący Kilka faktów i ciekawostek o rasie: pomimo tego, że moskiewski pies stróżujący jest coraz bardziej popularną rasą, nie jest ona uznawana przez FCI. Choć wygląda groźnie i w Polsce widnieje w wykazie ras uznawanych za niebezpieczne, tak naprawdę to łagodny pies o spokojnym usposobieniu – oczywiście do czasu i tylko w stosunku do bliskich. Moskiewski pies stróżujący powstał ze skrzyżowania bernardyna i owczarka kaukaskiego. Jest bardzo inteligentny, podatny na szkolenie, czujny i odważny. Po bernardynie zdecydowanie odziedziczył wspomnianą łagodność i zrównoważony charakter. Shar pei ©ShutterstockPierwotne przeznaczenie: pies stróżujący, wykorzystywany do polowań, a także do walk Obecnie wykorzystywany jako: pies stróżujący i do towarzystwa Kilka faktów i ciekawostek o rasie: shar pei to chińska rasa psa, której początki datuje się już na XIII wiek – tzn. od tego momentu istnieją źródła na temat rasy, a mogła ona istnieć już znacznie wcześniej. Nikogo nie powinien zwieść uroczy wygląd tego czworonoga. Choć wygląda on jak typowa „maskotka” i pies do towarzystwa, jest psem o bardzo silnym instynkcie stróżującym. Cechą charakterystyczną shar pei jest niebieski język. Jak każdy stróż shar pei jest psem dość niezależnym i samodzielnym, ale uwielbia towarzystwo swoich najbliższych i na pewno nie pogardzi solidną porcją pieszczot. Rottweiler ©ShutterstockPierwotnie wykorzystywane jako psy pasterskie i stróżujące Obecnie pełnią przede wszystkim rolę psów obronnych, a także w niektórych krajach psów pracujących w policji Rottweilery to silne czworonogi, nieufne wobec obcych i dość agresywne w stosunku do intruzów. Wymagają doświadczonego, konsekwentnego i spokojnego opiekuna. Niestety, ze względu na swój charakterystyczny, „groźny” wygląd czworonogi te niestety często trafiają w ręce nieodpowiednich osób… Ten odważny, spokojny pies, w stosunku do bliskich jest łagodny i przyjazny. Silnie przywiązuje się do rodziny i będzie bronić jej za wszelką cenę. Dogue de Bordeaux ©ShutterstockPierwotne przeznaczenie: pies bojowy, stróżujący, do towarzystwa Obecnie wykorzystywany jako: pies stróżujący i do towarzystwa Kilka faktów i ciekawostek o rasie: dog z Bordeaux jest potężnym psem należącym do grupy molosów. Zyskał popularność w Polsce dzięki serialowi Rodzina zastępcza, w której pupil rodziny – uroczy Śliniak – był przedstawicielem właśnie tej rasy. Pies ten, zwany też mastifem francuskim, jest bardzo zrównoważony, spokojny i cierpliwy. Jednocześnie to doskonały stróż – nieufny wobec obcych, ale nigdy agresywny. Pomimo tego, że dogue de Bordeaux to wielki czworonóg, jest prawdziwym pieszczochem, który najchętniej spędzałby czas na kolanach opiekuna. Wymaga niewielkiej aktywności, więc na pewno nie może być psem dla sportowca, których chciałby, aby pupil towarzyszył mu w wyczerpujących aktywnościach. Wyżej przedstawione rasy psów stróżujących to oczywiście zaledwie kilka przykładów. Inne psy stróżujące to entlebucher, hovawart, owczarek środkowoazjatycki, dog niemiecki czy… niepozorny chow-chow!

Duży szwajcarski pies pasterski – jaki jest? Duży szwajcarski pies pasterski to przede wszystkim pies o wielkim sercu, oddany i wierny całej swojej ludzkiej rodzinie, przymilny i uwielbiający pieszczoty. Szwajcar to zrównoważony a jednocześnie nieprzekupny i nieustraszony pies obronny, który nie atakuje bez powodu. Najlepsza odpowiedź blocked odpowiedział(a) o 16:45: Pies obronny NIE MUSI ale POWINIEN być duży. Większe psy łatwiej powalają pozoranta, średnie też się sprawdzają ale porównując np.: Sznaucera Średniego do Rottweilera, to chyba jest oczywiste którego trudniej ''odkleić'' podczas Tak Sznaucery Średnie też uczęszczają na treningi obronne. Odpowiedzi Wyobraź sobie ,że pies obrony to chihuahua, bandyta kopnie i po psie ,z dużym to co innego. kowal982 odpowiedział(a) o 19:37 Nie, jak York zaatakuje bo może niechcący skaleczyć, a wtedy możesz wykrwawić się na śmierć. Canes odpowiedział(a) o 19:46 Jak chcesz psa obronnego, szukaj w prawda, są małe psy, które szczekają, gdy pojawia się kto obcy, ale na tym się kończy, bo włamywacza takiego pimpka się nie przestraszy ;) EKSPERTAll Rekin odpowiedział(a) o 22:51 Zasadniczo tak. Średnie psy też są skuteczne jak nadrabiają ciętością. blocked odpowiedział(a) o 16:49 hahahahaha XDa co z yorkiem,jak ugryzie to sie na śmierć wykrwawiszXD Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Są to duże psy (do 74 cm w kłębie) o „orientalnym” wyrazie, przenikliwym spojrzeniu, długiej i jedwabistej szacie. Nowofundland. Jest to duży (do 71 cm w kłębie) masywny pies o nieprzemakalnym włosie okrywowym i gęstym podszerstku. Występuje w umaszczeniu czarnym, brązowym (ewentualnie z białymi znaczeniami) i czarno-białym.

Mastif neapolitański, mimo naznaczonej przymusowymi walkami historii, jest psem reagującym agresywnie tylko w sytuacji bezpośredniego zagrożenia. Na co dzień ten duży, pomarszczony psiak to wspaniały kompan i przyjaciel rodziny. Mastif neapolitański, czyli w oryginalnym języku mastino napoletano, pochodzi oczywiście z Włoch. Nie ma natomiast zgodności co do tego, jak starą rasą w rzeczywistości on jest, chociaż nie ulega wątpliwości, że mastif jako szerzej postrzegana rasa towarzyszy człowiekowi już od wielu lat. Nawet jeśli nie można wprost udowodnić, że to właśnie ta odmiana znana była już w czasach starożytnych, nie ulega wątpliwości, że psy w typie molosa pojawiły się na terenie Imperium Rzymskiego, przebywszy daleką drogę z Azji przez Grecję. To właśnie ówczesne rzymskie molosy z dużym prawdopodobieństwem były przodkami mastifa neapolitańskiego. Niestety ich historia jest, podobnie jak w przypadku np. mastifa angielskiego, naznaczona okrucieństwem i niechlubną praktyką zmuszania tych psów (zresztą nie inaczej niż ludzi – gladiatorów) do walk na śmierć i życie na arenach, ku uciesze zgromadzonych widzów. Prawdopodobnie mastify pełniły wtedy jeszcze dodatkowo funkcję obronną – relacjonujący zwyczaje współczesnych sobie rolników autor Columella w pierwszym stuleciu wspominał w dziele “De Re Rustica” o trzymanym w okolicy rzymskich domów dużym, czarnym psie, który mógł być protoplastą współczesnego mastifa neapolitańskiego. Dodatkowo rasa towarzyszyła prawdopodobnie w walce rzymskim legionistom. Pierwsze wzmianki, które nieco bardziej precyzyjnie wskazują na konkretnie mastifa neapolitańskiego, pochodzą z XIX-wiecznych relacji doktora Enrico Teccego, który był pod wrażeniem niezwykłej siły psa, potrafiącego mierzyć się z groźnymi zwierzętami takimi jak wilki, niedźwiedzie czy bawoły. Rzekomo miał być też ulubieńcem członków neapolitańskiej mafii. Planowa hodowla mastifa neapolitańskiego rozpoczęła się dopiero w połowie XX wieku, kiedy to najpierw Pier Scanziani, zafascynowany mastifami ujrzanymi na wystawie w Neapolu w 1946 roku, rozpoczął wyszukiwanie podobnych osobników, a następnie zainicjował założenie Stowarzyszenia tej rasy. Mastif neapolitański – wygląd Mastif neapolitański to pies masywny, krępy i oczywiście o imponujących rozmiarach – psy osiągają wysokość w kłębie od 65 do 75 cm, a suki od 60 do 68 cm. Ich waga to odpowiednio 60 – 70 kg i 50 – 60 kg. Głowa jest krótka i masywna i podobnie jak reszta ciała pokryta obfitą skórą, pełną fałd i zmarszczek, w tym charakterystycznym wyżłobieniem biegnącym od zewnętrznego kącika oka aż do mięsistych, grubych i obfitych warg, układających się z przodu w kształt odwróconej litery “V”. Ma silne szczęki, szeroką żuchwę i mocne zęby. Szyja pokryta jest luźną skórą z wyraźnym, ciągnącym się od żuchwy do połowy szyi podwójnym podgardlem. Sierść mastifa neapolitańskiego jest krótka, gęsta, twarda i równa na całej długości ciała. Dopuszczalne jest umaszczenie szare, ołowiane, gołębio szare, izabelowate, czarne, brązowe, orzechowe, płowe i czerwone (w tym wszystkie z nich w wersji pręgowanej), a na klatce piersiowej mogą też występować małe, białe znaczenia. Mastif neapolitański – charakter Mimo swojej naznaczonej brutalnością przeszłości mastif neapolitański nie jest z natury agresywny i na pewno nie będzie nikogo atakował bez powodu. Wprost przeciwnie, zachowuje się z godnością i spokojem – ma w sobie duże pokłady łagodności, a jego charakter jest zrównoważony, chociaż niewątpliwie silny i z tendencją do dominacji w warunkach, które będą do tego zachęcały (np. u niedoświadczonego opiekuna). Co do zasady potrafi natomiast być niezwykle uczuciowy, wrażliwy i kochający, a także bardzo lojalny w stosunku do swojej rodziny (zazwyczaj wybierze przy tym jedną “ulubioną” osobę, która będzie pełniła dla niego rolę przewodnika). Jest inteligentny, ale jednocześnie cechuje go niezależność myślenia i samodzielność w podejmowaniu decyzji. Nie jest też przychylnie nastawiony do obcych i będzie ich traktować z dystansem, chyba że zauważy zaufanie, jakim cieszą się ze strony jego opiekuna. Poza tym to pies czujny, zwinny i szybki. Mastif neapolitański – hodowla Mastif neapolitański to niewątpliwie doskonały pies stróżujący i obronny – jest uważny, silny i nie odpuści nikomu, kto odważy się zagrozić jego rodzinie, a przy tym nie ma tendencji do szczekania z byle powodu. Woli raczej dokładnie obserwować otoczenie i reagować tylko w razie potrzeby. Również na spacerach nie daje się łatwo sprowokować i nie wykorzystuje swoich rozmiarów i siły do zastraszania innych psów w okolicy. Jednocześnie może wychowywać się w jednym domu z dziećmi, pod warunkiem oczywiście, że zabawa z tak dużym psem będzie nadzorowana przez dorosłych – on sam wykaże się w stosunku do najmłodszych członków rodziny cierpliwością i wyrozumiałością. Nie można natomiast oczekiwać od niego 100% posłuszeństwa i z pewnością nie jest to rasa łatwa do ułożenia dla początkującego opiekuna psa – może niestety sprawiać trochę problemów wychowawczych. Rzeczą, która może wydawać się błaha, ale którą warto wziąć pod uwagę przed podjęciem decyzji o zakupie lub adopcji mastifa neapolitańskiego jest fakt, że psy tej rasy… bardzo się ślinią. Niestety stosunkowo często występuje też u nich dysplazja stawu biodrowego. Mastif neapolitański – cena Cena szczeniaka mastifa neapolitańskiego z rodowodem, a więc urodzonego w sprawdzonej, certyfikowanej hodowli, w której zwierzęta są godnie traktowane, to koszt rzędu 4500 – 5000 złotych. Zapisz się na newsletter!

silny, duży pies obronny ★★★ OKOP: rów obronny ★★ WERK: mechanizm zegarka ★★★ DYFER: pot. mechanizm różnicowy ★★★★ KOLEC: wyrostek obronny jeża ★★★ LIBERO: gracz obronny w siatkówce ★★★ ROZRZĄD: mechanizm silnika spal. ★★★ SZANIEC: okop obronny ★★★ TORPEDO: mechanizm tylnego koła roweru

Czym jest mastif? Co znaczy mastif? mastif pies obronny z grupy dogów Wyraz mastif posiada 7 definicji: 1. mastif-Pies 2. mastif-Rasa psa 3. mastif-Rasa psa, towarzysza wędrówki Stasia i Nel 4. mastif-brytyjski pies obrończy 5. mastif-pies obronny z grupy dogów 6. mastif-pies o masywnej budowie, szerokiej głowie i krótkim pysku 7. mastif-mastiff, mastyf Zapisz się w historii świata :) mastif Podaj poprawny adres email * pola obowiązkowe. Twoje imię/nick jako autora wyświetlone będzie przy definicji. Powiedz mastif: Odmiany: mastifom, mastifami, mastifach, mastifa, mastifowi, mastifem, mastifie, mastify, mastifów, Zobacz synonimy słowa mastif Zobacz podział na sylaby słowa mastif Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa mastif Zobacz anagramy i słowa z liter mastif Mike Alpha Sierra Tango India Foxtrot Zapis słowa mastif od tyłu fitsam Popularność wyrazu mastif Inne słowa na literę m Mailer , matamata , moręgowaty , maszal , modrawy , mącić , Miętustwo , maniera , milejowianin , mania , magisterskość , Mojsław , małopłocczanin , Melonek , Majdan-Grabina , Mojmirowy , miodlowate , megalomańskość , miniciągnik , metaskop , Zobacz wszystkie słowa na literę m. Inne słowa alfabetycznie

silny, duży pies obronny ★★★ WAŁ: korbowy lub obronny ★★★ OKOP: rów obronny ★★ WĘŻE "włosy" Meduzy ★★★ EFYRA: postać larwalna meduzy ★★★★★ KOLEC: wyrostek obronny jeża ★★★ LIBERO: gracz obronny w siatkówce ★★★ SARSJA: rodzaj jamochłonu w postaci pływającej meduzy

Odpowiedzi bacchi odpowiedział(a) o 15:31 Małych psów raczej nie hodowano do obrony, do tego nadają się większe. Bo mały może tylko nogawkę spodni rozszarpać... ale małe psy są świetne jako psy stróżujące, ruchliwe i hałaśliwe. A jak któryś z zadziornym charakterkiem poczuje zagrożenie ze strony jakiejś osoby wymierzone w ukochanego właściciela, to pewnie będzie warczał i gryzł. Ale jako tako o rasie małego psa hodowanego do obrony nie słyszałam. Ale jeśli istnieje to chętnie się dowiem. Nie ma typowego małego psa stworzonego do chihuahua można zapisać na IPO (i w sumie są takie osoby). Nie ma rasy małych psów pod obronę ;) Oczywiście z każdym psem małym/dużym kundlem/rasowym możesz ćwiczyć obronę ;p nica. odpowiedział(a) o 20:05 Zależy co rozumiesz po przez mały bo taki Bulterier Miniaturowy ok. 15-22kgnie jest aż tak wielki a z pewnością za psa obronnego mógł by uchodzić. EKSPERTAll Rekin odpowiedział(a) o 20:55 Pinczerek na pewno obroni właściciela przed atakiem szczurów. blocked odpowiedział(a) o 18:53 Gdzieś tam na IPO miałam okazje zobaczyć Jagterriery, Bullteriery ,Sznaucery Średnie i Staffiki i nawet dawały radę, ładnie się prezentowały na rękawie, natomiast NIGDY nie masz pewności jak pies się zachowa gdy zostaniesz zaatakowana, tym bardziej że te rasy nie został stworzone do obrony. Ogólnie do obrony tworzono tylko rasy które będą odstraszać wyglądem (nie zapominając przy tym o innych cechach potrzebnych do obrony) - a gdy już te rasy tworzono, to głównym warunkiem miało być to że pies będzie duży. Tak jak wspominałam wcześniej, można celować w te rasy, ale ich przeznaczeniem jest zupełnie co innego, Staffik niby budzi respect ale to jest niesamowicie łagodna rasa, więc nie ma się co dziwić że jeżeli zostaniesz zaatakowana to staffik nie zwróci na to uwagi. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub